Ze względu na kumulację wszystkich rzeczy, które zawsze chciałam zrobić ostatni Road trip przez Australię Zachodnią był dla mnie wyjątkowy. Jedną z nich było spotkanie z kuoką krótkoogonową, nazywaną najszczęśliwszym futrzakiem świata. Ostatecznie spędziliśmy w ich towarzystwie kilka dni na mieszkając na Wyspie Rottnest, na której pobyt do dziś zgodnie uważamy za wakacje naszego życia. A to wcale nie jest tak, że zawsze zgadzamy się we wszystkim 🙂 Drugą rzeczą było zobaczenie niesłychanie różowego Jeziora Hillier, nad którym ostatecznie przelecieliśmy 8-osobowym samolotem. Pamiętam jak przed laty pierwszy raz zobaczyłam jego zdjęcie i zaniemówiłam.
Szybko zapomniałam jak to jest mieszkać w mieście bez lotniska. Czasami przypomina mi o tym moja mama mając dylemat „skąd najłatwiej będzie jej wylecieć”. Z Warszawy czy z Berlina? W Auckland mamy taki luksus z lotniskiem tuż za rogiem, że nie zamieniłabym tego na nic innego. Samolot do Queenstown mieliśmy o 7 rano, a sky bus, który zawsze bierzemy śmiga autostradą na miejsce w 20 minut.
O 9 rano znaleźliśmy się w Queenstown, miasteczku znajdującym się na Wyspie Południowej Nowej Zelandii, położonym 1550 kilometrów od Auckland. Jak przystało na pierwszy weekend zimy za oknem zastał nas 1°C i ośnieżone szczyty The Remarkables.
Zaraz za Nową Zelandią i Australią, Nepal znajduje się na podium krajów, które zapadły mi w pamięci. To jedno z tych nielicznych miejsc, do których powrót jest tylko kwestią czasu.
Mimo regularnych przerw w dostawie prądu, częstego braku ciepłej wody, choroby wysokościowej i tego, że nie mam zwyczaju wracać w te same miejsca, w przypadku Nepalu, miejmy nadzieję, nie było to zwykłe, szorstkie do widzenia. Dlaczego moim zdaniem warto pojechać do Nepalu?
Aparat podwodny rozładował się po czterech dniach pstrykania, a nie wzięłam ładowarki, ponieważ poszłam na minimalizm. Przyleciałam na Wyspy Cookaz 3-kilogramowym plecakiem. Od tamtego czasu cieszę oczy pływając wśród ogromu ryb, a jeszcze lepszą wiadomością jest temperatura wody. 27°C!
